Ηχήστε Σάλπιγγες

Γράφει ο θείος Άκης

«Τούτες τις πέτρες τις εσήκωσα όσο βάσταξα» Γιώργος Σεφέρης

Η χθεσινή...
επέτειος πέρασε γρήγορα σαν όλες τις άλλες. Πού να κάτσεις και να σταθείς στο παρελθόν, όταν συνέχεια τρέχεις να προλάβεις το παρόν και το μέλλον. Ζούμε άλλωστε σε μια κοινωνία που κοιτάει μπροστά και η ζωή είναι ήδη πίσω της. Κάποιοι θα την είδαν φευγαλέα οι περισσότεροι θα την αγνόησαν επιδεικτικά. Ο καθένας όμως σίγουρα μπορεί να αντλήσει κάτι από αυτή τη μέρα.

Αναφέρομαι στο θάνατο του Κωστή Παλαμά και στην κηδεία που ακολούθησε. Ο χρόνος
μας μεταφέρει δεκαετίες πίσω. Στις 28 Φλεβάρη του 1943. Η είδηση απλώνεται αστραπιαία σε όλη την πρωτεύουσα. Ο ποιητής δεν είναι πια μαζί μας. « Ο Παλαμάς πέθανε, Είχα ξεχάσει πως είναι θνητός» παρατηρεί η Ιωάννα Τσάτσου. Ο κόσμος συρρέει στο Α’ Νεκροταφείο της Αθήνας για το μεγάλο αντίο. Άνθρωποι πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι από το δύσκολο χειμώνα του 42-43 δίνουν βροντερό παρών. Η κηδεία μετατρέπεται αυθόρμητα σε εκδήλωση κατά του κατακτητή. Κάποια στιγμή ο Άγγελος Σικελιανός χωρίς να το περιμένει κανείς, αρχίζει την απαγγελία. Το θρυλικό παιάνα «Ηχήστε σάλπιγγες» προς τιμή του νεκρού. Το πλήθος ακούγοντας το ενθουσιάζεται και η στιγμή περνάει στα βάθη των αιώνων.

70 χρόνια πέρασαν από τότε. Φυσικό είναι πολλά πράγματα να άλλαξαν. Μόνο το σπίτι του ποιητή στην οδό Κορίνθου μένει το ίδιο. Εντάξει, ίσως βρώμισε λίγο παραπάνω. Όταν δεν σέβεσαι αυτούς που ήρθαν και που θα έρθουν, τους αγέννητους νεκρούς που λέει ο ποιητής έχεις ήδη χάσει τη μπάλα. Φυσικό είναι να οδηγηθείς σε μια διαβρωμένη κοινωνία της ιδιώτευσης και της άρπας. Χωρίς αυτές τις σκηνές συνανήκειν στις μάχες με τις αγορές η ήττα είναι προκαθορισμένη.

Είναι η ώρα να σταματήσει να παίζει η άρπα και να ηχήσουν σάλπιγγες. Όχι μεγαλόφωνα όπως η στεντόρεια φωνή του Σικελιανού. Έχουμε κουραστεί από τα μεγάλα λόγια. Εσωτερικός ας είναι ο ήχος. Σάλπισμα αφύπνισης και αυτογνωσίας. Εφαλτήριο για κάτι νέο στα ερείπια του παλιού. Μην περιμένουμε τα ευρωπαικά προγράμματα να μας γαλουχήσουν ξανά. Αυτά τελείωσαν, σχόλασε το πάρτι.

«Σε αυτό το φέρετρο ακουμπάει όλη η Ελλάδα» είπε εκείνη την ημέρα ο Άγγελος Σικελιανός. Ώρα να ακουμπήσουμε και εμείς κάπου για να σηκωθούμε. Στο θεμελιώδες άλλωστε θα κρατηθούμε. Και εκεί ίσως καταλάβουμε πόσο εφήμεροι και περαστικοί είμαστε. Με σεβασμό σε αυτούς που πέρασαν και ελπίδα σε αυτούς που θα έρθουν. Στους αγέννητους νεκρούς του ποιητή, που τους παραδίδουμε δυστυχώς ερείπια…
http://olympia.gr